DZIECKO Z AFAZJĄ ROZWOJOWĄ

Specyficzne zaburzenia rozwoju mowy i języka u dzieci

Termin „dzieci afatyczne” wzbudza wiele kontrowersji. Wiadomo, że afazja jest utratą mowy lub jej dezintegracją. W przypadku dzieci spotykamy się z brakiem integracji mowy lub jej poważnymi zakłóceniami. Etiologia tych zjawisk jest ciągle mało znana.

Niewątpliwe podobieństwo objawów i trudności do przypadków afazji u dorosłych, pozwala na używanie terminu afazja dziecięca. Mnogość terminów określających ten sam problem jest znaczna. Niektóre z nich to: niedokształcenie mowy o typie afazji, alalia, specyficzne zaburzenia rozwoju mowy i języka, SLI, dysfazja rozwojowa, ORM – NORM, niedokształcenie mowy pochodzenia korowego.

Istota zaburzenia

Afazja dziecięca występuje gdy;

• W okresie wczesnego dzieciństwa zaobserwowano przerwania lub zahamowanie rozwoju mowy,

• Mowa nie rozwija się, pomimo braku anatomicznych i fizjologicznych przyczyn,

• Dziecko ma prawidłowy słuch

• Nie występują deficyty w rozwoju umysłowym i emocjonalnym,

• Dziecko posiada sprzyjające warunki środowiskowe.

Trudności towarzyszące – niewerbalne

• Deficyty w zakresie motoryki małej

• Zaburzenia integracji sensomotorycznej,

• Słaba koordynacja wzrokowo – ruchowa, przejawiająca się w niezgrabności i niezręczności

• Zaburzenia uwagi, męczliwość, labilność emocji

• Zmniejszenie procesów pamięciowych,

• Przewaga uwagi mimowolnej nad dowolną, przez co łatwo ulega rozproszeniu,

• Zaburzenia koncentracji uwagi na bodźcach słuchowych,

• Problemy z nauką czytania i pisania

• Problemy z opanowaniem materiału dydaktycznego.

Badania objawów występujących w mowie dziecka afatycznego, wykazuje, iż deficyty dotyczą wszystkich czynności mowy jak i podsystemów języka. Poważny charakter zaburzenia wskazuje na konieczność intensywnej i wszechstronnej terapii, oraz potrzebę dostosowania form kształcenia do indywidualnych trudności dziecka